ارام

آرام باش ماهِ من! درست می شود... نه هیچ شبی و نه هیچ زمستانی دائمی نیست! آفتاب می تابد، شاخه ها جوانه می زنند و تمامِ شکوفه های در انتظار متولد خواهند شد.. هیچ ابری تا همیشه در مقابلِ مهتاب، نمی ایستد و هیچ ماهی تا همیشه در حصار نمی مانَد که حصار جای ماه آسمان جای سیاهی و باغ، بسترِ شاخه های خشک و سرمازده نیست! نور، سپاه سیاهی را می درد حتی اگر به قدرِ روزنه ای باشد و بهار، هزار هزار زمستان را سبز می کند، روزهای سخت رو به پایان است ماهِ من، آرام باش..